در دل شب

آرمید خورشید

با نوازش های نمنم باران

دست ها ی ماه پنهانی

ابرها را رقم می زد

تا که شاید چلچراغ ماه

همچو آن مهمان ناخوانده

پشت آن پنجره های خواب و بیداری

با نوازش های  شبگردش

و دزدانه

اما کمی مغرور

در کنار بالش آن کودک تبدار

سر می زد.

باد هم زوزه ی  سحر داده

مست و حیران و کمی وحشی

در نگاه سفره ی مهتاب

بر جبین این شب تاریک

چشم می دوزد

یک سرو خموش و شاد

بر ضیافت این نیمه شب تاریک

بی حضور لاله و نیلوفر و خورشید؟

تا که یک مرغ سحر باز هم

نغمه ی صبح ظفر داده

تا که شاید یک شبی دیگر

وعده  ی ماه و ماه رویان را

با حضور لاله و نیلوفر و خورشید

در همان نیمه شب تاریک

نغمه ی صبح ظفر داده

دست های  ماه پنهانی

ابرهارا رقم می زد

و بر بالین آن کودک تبدار،سر می زد